OKTAN ERDİKMEN - Yurt dışında 5,5 milyondan fazla Türk kökenli insan yaşıyor. 1961 yılında Türkiye ile Almanya arasında imzalanan İş Gücü Anlaşması’ndan bu yana, kesin dönüş yapan 3 milyon kişiyi de katarsak 8,5 milyonluk bir kitle, yani Türkiye nüfusunun 10’da 1’i gurbetçi. 

Yoksulluktan kaçarak, bir tarla, bir traktör parası biriktirip dönmek üzere geldikleri yabancı ülkelerde ömürlerini harcayan milyonlarca insan.

İşçi göçünün ilk yıllarından 1980’lere kadar, yakınlarına gönderdikleri paralarla Türkiye’nin dış ticaret açığını büyük ölçüde kapatan emekçiler. 

1973'te Türkiye'nin ihracatı 1 milyon 317 bin dolar, ithalatı 2 milyon 86 bin dolarken, aradaki 769 milyonluk açığı o sene 1 milyon 183 milyon dolar göndererek tamamlayan işçiler. 

Çoğu Anadolu’nun köylerinden kalkıp doğrudan Avrupa’nın büyük şehirlerine gelen bu insanları hem Türkiye, hem de yaşadıkları ülkeler kaderlerine terk etti. Bazıları üstün çaba göstererek eğitim ve iş yaşamında başarılı oldu. Önemli bir kısmı ise hala Türkiye’de yaşayanların büyük kısmının yapmaya tenezzül etmeyecekleri işlerde ekmek parası için ter döküyor.

Maaşlarından 3 kuruş arttırıp, çoluk çocuk Türk olduğunu unutmasın diye, her sene memlekete tatile giden bu insanlar, kendi ülkelerinde yolunacak kaz muamelesi görüyor. Yaşadıkları ülkelerde ise itilip kakılıyor, dışlanıyorlar. İşe, okula girerken ayrımcılığa uğruyor, hatta sadece Türk oldukları için kurşunlanıyorlar; dükkanlarına bomba atılıyor.

Bulundukları ülkenin vatandaşı olup oy vermeye başlayınca, gurbetçileri önce yurt dışındaki siyasi partiler dikkate almaya başladı. Önceki yıl Türkiye dışında yaşayan vatandaşların da oy vermeye başlamasının ardından, Türk siyasi partileri de gurbetçileri hatırlayıp Almanya başta olmak üzere, hemen hemen bütün Avrupa ülkelerinde örgütlendiler. 

Vaatler birbirini izliyor. CHP ve Ak Parti son olarak 185 gün sorununu gidermek için ayrı ayrı yasa teklifleri hazırladılar.

Bizim önerimiz, gurbetçiler için sürdürülen bu siyasi vaat yarışında, Türkiye’ye otomobil götürme imkanının da sunulması. En zor zamanında ülkeyi sırtında taşıyan bu insanlara bir ayrıcalık tanınarak, yurt dışında en az 20 yıl yaşayan her aileye, kesin dönüş esnasında, Türkiye’ye ÖTV’siz 1 araba götürme hakkı verilmesi.

Bu hakkın koşulsuz olarak sağlanması, 185 gün şartında olduğu gibi teyze oğlunun aracı kullanamaması gibi garipliklerin bulunmaması.

Mevcut düzenlemelerde Türkiye’ye götürülmek istenen aracın satın alınırken 3 yaşından küçük olması, son 6 ay ise kişinin üzerine kayıtlı bulunması gerekiyor.  Bu şartları taşıyan gurbetçiler, ÖTV ve KDV de ödüyor. Bu vergiler o kadar yüksek ki aracın bedeli 2 katına çıkıyor ve neredeyse aracı Türkiye’de satın almakla aynı paraya geliyor. 

1600 cc'ye kadar olan araçların ÖTV oranı yüzde 45, 1600-2000 cc arası yüzde 90 ve 2000'den yukarısı için ödenen ÖTV yüzde 145. Bunun üstüne bir de KDV, navlun ve sigorta bedeli ekleniyor.

Kesin dönüş yapan gurbetçi, vergileri ödeyemediği için yıllardır kullandığı aracına veda etmek zorunda kalırken, Türkiye’nin yarısı Gürcistan’dan kaçak getirilen lüks arabalara biniyor. 

Özetle, kesin dönüşte getirilen otomobilde ÖTV kalksın. Bu para gurbetçinin cebinde kalsın.

Kesin dönüşten sonra bu paralar zaten Türkiye’de harcanacak. Araç getirme avantajı, Türkiye’ye dönmek isteyen vatandaşların sayısını da ciddi şekilde arttıracak.

Belki bu sayede binlerce insan daha, son nefesini memleketlerinde verme şansına sahip olur.

Bu insanlar gençliklerini gurbet elde itilip kakılarak, en ağır işlerde çalışarak harcadılar.

Onlar Türkiye’de yaşlanamadılar.  

Bırakın da rahat bir yaşlılık geçirip, huzur içinde Türkiye’de ölebilsinler.