OKTAN ERDİKMEN - Devlet Bahçeli, sert muhalefet yaptığı dönemlerde bile AK Parti’nin en çok sıkıştığı anlarda yardımına koşmuştu. 2001'de ekonomik krizin hemen ardından erken seçim çağrısı yaptı. Diğer partilerin barajın düşürülmesi yönünde yaptıkları uyarıyı da karşılıksız bırakarak, Erdoğan’a başbakanlığı hediye etti. Şimdi kendisi barajı geçemeyeceğini görünce, A, B, C ittifakı diye formüller üretiyor.

Cumhurbaşkanlığı seçiminde MHP’li Ekmeleddin İhsanoğlu’nu çatı aday yaparak, Erdoğan’ın kazanmasının önünü açtı.

7 Haziran 2015 seçimlerinden sonra, CHP, MHP, HDP mecliste çoğunluğu elde etmesine rağmen, ilk andan itibaren kapıları kapattı. CHP’nin azınlık hükümeti kurması ve 6 ay içerisinde yolsuzlukların hesabını sorduktan sonra erken seçime gidilmesi fırsatı kaçırıldı. O gün de Erdoğan’ı ipten alan isim oldu.

Aradan geçen süre zarfında, seçim meydanlarında Erdoğan’a ağza alınmayacak hakaretler eden ve ‘Hesap sormazsam namussuzum’ diyen MHP lideri, Erdoğan’ın yanında pozisyon aldı.

Partinin tüm organları Erdoğan’a karşıyken, durduk yerde çıkıp başkanlık sistemi referandumu çağrısı yaptı. Erdoğan’ı başkanlığa getirmekle de kalmadı, 2019 seçimlerinde aday göstermeyeceklerini ve onu destekleyeceklerini de şimdiden ilan etti.

Bu Türk siyasi tarihinde çok fazla görülmemiş olan ve Perinçek grubuyla bile yarışa girebilecek bir U dönüşüydü. 

Haliyle MHP’de bölünmeler oldu. Genel başkanlığı mahkeme kararıyla ve AK Parti hükümetinin desteğiyle kaybettirilen Akşener, İyi Parti’yi kurdu. Ülkücülerin büyük bölümü bu partiye geçti.

İyi Parti, MHP'nin yanı sıra, CHP’den ve eski Anavatan - Doğru Yol tabanında da kısmi kabul görerek, önemli bir aktör haline geldi.

Buna rağmen Bahçeli’nin MHP’si dağılmadı. Bugün anketlerde hala yüzde 5 bandında seyrediyor.

MHP’nin barajı geçtiğini gösteren anketler bile (her ne kadar AK Parti yanlısı şirketler tarafından da yapılmış olsalar) var.

Oysa benzer bir siyasi dönüş CHP’de Kılıçdaroğlu tarafından yapılsa, emin olun Kılıçdaroğlu’nun yanında tek bir kişi kalmazdı. Şimdi bile CHP'de art arda genel başkan adayları çıkıyor. 

Buun sebebi, MHP tabanının, AK Parti tabanıyla aslında hemen hemen aynı olmasıdır. Partilerin miting meydanlarından fotoğrafları alın, bayrakları kaldırın ve hangi parti olduğunu tahmin etmeye çalışın. AK Parti ile MHP tabanını ayırt edemezsiniz.

Bu iki muhafazakar - milliyetçi kardeşten biri, yıllarca devletin imkanlarını kullanarak eşini dostunu işe soktu.

AK Parti’nin büyükleri milyonlarca liralık ihaleler aldılar, küçükleriyse teyze oğlunu SGK’ye yerleştirdiler.

İktidar partisi anketlerde tek başına çoğunluğu sağlayamadığını görünce, MHP’nin bu yanaşmasına ‘hayır’ demedi. Fethullahçılardan boşalan memuriyet kadroları ve ‘Yetmez ama evetçilerden’ boşalan ideolojik kadrolar, MHP’den arta kalanlarla doldurulabilecekti.

Bahçeli 180 derece dönmesine rağmen, ‘Bu boşluktan bize de bir şeyler düşer’ mantığındaki partililer, MHP’nin tamamen dağılmasını önledi.

Bu durumu, Devlet Bahçeli’nin danışmanı Alnıaçık “Elalem deveyi hamuduyla yutmuş, biz bir dilim ekmek yiyeceğiz bırak da o kadar olsun” diyerek zaten çok güzel özetlemişti.

Peki MHP, en güçlü olduğu dönemde bir iktidar alternatifi dahi olabilecekken, neden Erdoğan'la mücadeleyi bırakıp onu desteklemeye başladı?

Onu bilemiyoruz. Beş on sene sonra o konudaki sırlar varsa açığa çıkar. Zaten partide kimse sırrı falan merak etmiyor.

Gerçekten de devletin bekaası için Erdoğan destekçiliği yapıldığına inanmak istiyorlar.

Çünkü binlerce MHP'li, şu anda Suriye’de şehit olmak için değil (Yine gariban halk çocukları şehit oluyor) ama kayınçoyu belediyeye sokmak için hazır bekliyor.

Ben yine de onlara Erdoğan’a çok fazla güvenmemelerini tavsiye ederim.

Çünkü Abdullah Gül, Melih Gökçek, Bülent Arınç, Kadir Topbaş gibi en yakınlarını bile kendi çıkarı için hiç düşünmeden harcayan bir insan, düne kadar kendisine küfreden MHP’lilerin gözünün yaşına bile bakmaz.

Oktan Erdikmen'in diğer yazılarını okumak için lütfen tıklayınız.